رویکردهای ارزشیابی در خدمات مراقبت سلامت

    رویکردهای ارزشیابی در خدمات مراقبت سلامت    بهرام نبی‌لو [1]، ابراهیم کاظمی[2]  فصلنامه دانشکده پرستاری و مامایی سال سوم، شماره دوم، تابستان 1384 چکیده  مقدمه: ارزشیابی در خدمات بهداشتی درمانی از قدمت زیادی برخوردار است. مدارکی مثل لوح حمورابی سابقه آن را به قرن سوم قبل از میلاد مسیح می‌رساند. کاربرد استانداردهای کیفی برای بیمارستان‌ها یا سایر تسهیلات برای اولین بار در آمریکا رایج شد و بتدریج به سایر کشورها توسعه یافت.  مواد و روش‌ها: ارزشیابی و بازرسی خدمات مراقبت سلامت در قالب رویکردهای مختلف (ایزو، مدل‌های برتری، اعتبار بخشی و گروه همکنان) به صورت داوطلبانه یا اجباری در سراسر جهان مورد استفاده بوده و رفته رفته گسترش می‌یابد. ریشه رویکردها به صنایع یا بخش سلامت برمی‌گردد. این دغدغه وجود دارد که تمام رویکردها استفاده از استانداردهای معتبر، بهبود کیفیت، شفافیت و پاسخگویی عمومی را مدنظر داشته باشند.  بحث و نتیجه‌گیری: تمام روش‌ها حالت پویا داشته و سیر تکاملی می‌پیمایند، ولی اعتبار بخشی از سرعت بیشتری برخوردار است. در عین حال که خاستگاه آنها متفاوت است. نوعی همگرایی در بین آنها وجود دارد. در ایران نیز در حوزه خدمات سلامت، ارزشیابی به صورت الزام قانونی توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام می‌شود که در سالهای اخیر کیفیت گرایی به صورت آهسته در روند ارزشیابی مدنظر بوده است. دریافت گواهینامه ایزو نیز در بین بیمارستان‌های وابسته به سازمان تأمین اجتماعی رواج یافته است.  واژه های کلیدی: ارزشیابی،‌کیفیت،‌استاندارد، بخش سلامت  فصلنامه دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، سال سوم، شماره دوم، ص 77-86، تابستان 1384 آدرس مکاتبه: ارومیه، بلوار رسالت، کوی اورژانس، ستاد دانشگاه علوم‌پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی،  تلفن و فاکس : 222906-0441   [1] دکتری PHD مدیریت خدمات بهداشتی درمانی     [2] کارشناس ارشد مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، مرکز آموزش درمانی چشم‌پزشکی علوی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز